สวัสดึค่ะ วันนี้อิฉันขอเล่าเรื่องต่อจากคราวที่แล้วนะคะ
คราวนี้ พอได้เวลาที่พี่เข้าของบ้านนี้ถือเป็นกิจวัตรประจำทุกเดือนที่ต้องมาเยี่ยมแม่กับป้าของอิฉัน ซึ่งเป็นน้าของพี่คนนี้ แหละค่ะ อิฉันก็รอ อดทนรอ จนพี่เค้าจะกลับบ้านและมีเวลาคุยกับอิฉันแล้ว นั่นแหละ อิฉันจึงได้เริ่มต้นเจรจาถึงโครงการบ้านกุฎีจีน พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นในฝันของเรา (คืออิฉันและคุณสามีละค่ะ) และถามถึงเรื่องบ้านเลย พี่ก็อึ้งไปบอกว่ายังไม่เคยคิดถึงเรื่องขายบ้านนี้เลย นิ่งไปอีกพัก ซึ่งรู้สึกว่ายาวนานมากสำหรับเรา แล้ว พี่ก็พูดต่อว่าแต่โครงการดีนะ ไม่ได้เอาบ้านไปทำอย่างอื่น อ้ะ อย่างนี้ค่อยใจชื้น พี่ขอคิดดูก่อนนะ รอได้ค่ะ อิฉันรอได้ อันนี้คิดในใจ
สามอาทิตย์ต่อมา ก็ได้รับคำตอบอันน่ายินดีว่าพี่ตกลง อิฉัน ดีใจมาก เริ่มเห็นเป็นรูปร่างเลือนลางแล้วฝันเรา ถึงแม้ขั้นตอนจะยังมีอีกมากมายกว่าจะลงมือทำอะไรๆได้ เพราะที่ดินของกุฎีจีนนั้นเป็นที่ดินที่ได้รับพระราชทานมาจากสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชพระราชทานแก่มิซซังโรมันคาทอลิค ดังนั้น ในการโอนสิทธิ์สิ่งปลูกสร้างและสิทธิการเช่าที่ดิน และการประกอบกิจการที่ไม่ใช้เป็นที่อยู่อาศัย ขะต้องได้รับอนุมัติจากมิซซังเสียก่อนจึงจะดำเนินการใดๆได้
ในการขออนุมัตินี้ กว่าจะรวบรวมเอกสารได้ครบถ้วน ถูกต้อง นำเสนอ และ ได้รับอนุมัติ ก็ เหนื่อยพอสมควร(หากเล่าละเอียดคงอีกนานจบ) แต่โชคดีที่บุคคลที่เกี่ยวข้องต่างก็เข้าใจและให้ความช่วยเหลือเป็นอย่างดียิ่ง จึงใช้เวลาไม่นานนักในการได้รับอนุมัติจากมิซซัง
วันนี้เล่ามายาวแล้ว พรุ่งนี้เชฺิญติดตามใหม่นะคะ

 
 
 
—
Museum Story01
Museum Story03